quando sei quieto, allora dici di più
quando sogni, allora vedi di più.
si destano elefanti quando suona l’orchestra al tuo interno
– e per la prima volta, i cacciatori tremano al rumore del loro corno.
guardati dentro mentre stai attento a non calpestare il prato.
nella camera c’è odore di un’infintà di notti
che non abbiamo creato. le stelle si sono addormentate e attendono
sul pavimento. sulle maioliche sporche permangono ancora delle tracce, l’insignificanza
si nasconde tra gli interstizi come un’ombra.
Ce ne andremo senza provare rabbia
verso i fiori, la danza che ha trasmutato in giallo il viola.
nel ventilatore notturno lasciamo cadere un’altra preghiera
– pulviscolo mentale
che nel cosmo porta a conclusione il più triste sogno.
Traduzione di Emilia Mirazchiyska & Simone Maria Bonin
* poesia vincitrice del premio Enhalon 2018
TESTO ORIGINALE:
Митко Гогов – [само малку молитва]
кога си тивок тогаш најмногу зборуваш,
кога сонуваш тогаш најмногу гледаш.
се будат слоновите со оркестарoт во тебе
– ловџиите за прв пат се плашат од сопствените труби.
гледај во себе додека внимаваш да не ја настапнеш тревата.
во собата мирисаат сите ноќи
кои не успеавме да ги создадеме. ѕвездите заспаа чекајќи
на подот. по извалканите плочки сѐ уште траги, маленкоста
како сенка се крие помеѓу фугите.
ќе си заминеме без да се лутиме на
цвеќињата, на танцот кој го претворил виолетовото во жолто.
во вентилаторот на ноќта испуштаме уште една молитва
– ментална прашина
што во космосот го игра најтажниот сон.
