Siamo andati in città
la sera in cui papà
è tornato a casa con il cavallo.
Era passato molto tempo
da quando un cavallo era stato a casa nostra.
Era passato molto tempo
da quando non avevamo visto la città.
Prima di andare in città,
papà faticava come un asino.
La collina su cui viviamo,
il suo pendio, i campi sottostanti,
li colorava tutti.
Era un bravo pittore.
Verde, il suo colore preferito.
Quando i colori svanivano
intorno a noi ed emergeva il giallo,
si affrettava a finire con qualche pennellata oziosa,
e andava in città.
Quando torna con il cavallo,
la casa sta
in mezzo ai campi in fiamme.
Prima di partire per la città,
ero sulla riva dello stagno
dietro la mia ombra
che sembrava un bambino.
Davanti a me, dietro la mia ombra,
c’era mia madre, un’ombra piccola.
Così siamo nei giorni
in cui papà torna con il cavallo.
Si poteva sentire il galoppo
dei cavalli intorno alla casa.
E noi eravamo le ombre
nello stagno.
Come un cavallo stanco per dissetarsi
galoppava papà fino allo stagno.
Prima c’era una terza ombra,
e poi un’ombra caduta
sulle ombre sparse.
La mamma era all’ombra
di un cavallo al galoppo calcolato male;
finché i pezzi d’ombra
nascosti nel profondo si univano
e tornavano come uno.
Nei giorni in cui il cavallo
arrivò a casa
l’ombra della madre era nello stagno.
Il sorriso della madre
si vedeva sullo stagno.
Con le lacrime della mamma
lo stagno si gonfia.
La sera che papà è tornato a casa
con il cavallo, io sono andato in città.
Un cavallo nitrisce dietro
di me ora, nello stagno.
Il rosso del sangue dietro
di me, ora nello stagno.
Sulla strada per la città,
l’ombra di mia madre,
davanti a me.
Due asini che camminano
verso la città.
Traduzione di Emilia Mirazchiyska e Jose Varghese
Testo originale:
നഗരം കാണുന്ന രണ്ടു കഴുതകള്‍
അച്ഛന്‍ കുതിരയുമായെത്തിയ
വൈകുന്നേരത്ത്
ഞങ്ങള്‍ നഗരത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു .
ഏറെക്കാലമായിരുന്നു,
ഒരു കുതിര വീട്ടില്‍ വന്നിട്ട്.
ഏറെക്കാലമായിരുന്നു,
നഗരം കണ്ടിട്ട്.
നഗരത്തിലേക്ക് പോവുന്നതിനു മുന്പ്
അച്ഛന്‍ കഴുതയെപ്പോലെ പണി ചെയ്യും.
ഞങ്ങള്‍ താമസിക്കുന്ന കുന്ന്,
അതിന്റെ ചരിവ്,
ചരിവിനു താഴത്തെ പാടങ്ങള്‍
എല്ലായിടത്തും നിറം കൊടുക്കും.
നല്ല ചായമടിക്കാരനാണ് അച്ഛന്‍.
ഇഷ്ടനിറമാണ് പച്ച.
ചുറ്റും നിറം മങ്ങി
മഞ്ഞ കൂടുമ്പോള്‍
എല്ലായിടവും കുത്തി വരച്ച ശേഷം
അച്ഛന്‍ നഗരത്തിലേക്ക് പോവും.
കുതിരയ്ക്കൊപ്പം തിരികെ വരുമ്പോള്‍
എരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പാടങ്ങള്‍ക്ക്
നടുവിലായിരിക്കും വീട്.
നഗരത്തിലേക്ക് പുറപ്പെടും മുന്നേ
ഞാന്‍ കുളക്കരയിലായിരുന്നു.
ഒരു ശിശുവിന്റെത് പോലെ
ചെറിയ എന്റെ തന്നെ നിഴലിനു പിന്നില്‍.
മുന്നില്‍ എന്റെ നിഴലിനു പിറകിലായി
അത്രത്തോളം ചെറിയ നിഴല്‍ അമ്മ.
അച്ഛന്‍ കുതിരയുമായി മടങ്ങി വരുന്ന
ദിവസങ്ങളില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെയാണ്.
കുതിരയുടെ കുളമ്പടി കേള്‍ക്കും
വീടിനു ചുറ്റും.
ഞങ്ങള്‍ കുളത്തിലെ നിഴലുകള്‍.
ഒരു തളര്‍ന്ന കുതിര
അതിന്റെ ദാഹനീരിലെക്ക് എന്നതു പോലെ
അച്ഛന്‍ കുളത്തിലേക്ക് കുതിക്കും.
ആദ്യം മൂന്നാമത്തെ നിഴല്‍ .
അതിലേക്ക് പല കഷണങ്ങളുള്ള
മറ്റൊരു നിഴല്‍ വീഴ്ച.
തെറ്റിപ്പോയ ഒരു കുതിരച്ചാട്ടത്തിന്‍
നിഴലിലായിരുന്നു അമ്മ.
നിഴലിന്റെ പല കഷണങ്ങള്‍
ചിതറി ആഴത്തിലിലൊളിച്ച്
തിരികെ ഒന്നായി മടങ്ങും വരെ.
കുതിര വീട്ടിലെത്തുന്ന ദിവസങ്ങളില്‍
കുളത്തിലുണ്ടായിരുന്നു അമ്മയുടെ നിഴല്‍.
രണ്ടു കഴുതകളുടെ നിഴലുകള്‍.
അമ്മയുടെ ചിരി കുളത്തില്‍ കാണും.
അമ്മയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നാണ്
കുളം നിറയുന്നതെന്ന് ഞാനോര്‍ക്കും.
അച്ഛന്‍ കുതിരയുമായി വന്ന
വൈകുന്നേരത്ത്
ഞാന്‍ നഗരത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.
കുതിരയുടെ ചിനയ്ക്കല്‍
എനിക്ക് പിന്നില്‍
കുളത്തിലപ്പോള്‍.
ചോരയുടെ ചുവപ്പ്,
എനിക്ക് പിന്നില്‍
കുളത്തിനപ്പോള്‍
നഗരത്തിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍
എനിക്ക് മുന്നില്‍
അമ്മയുടെ നിഴല്‍.
നഗരത്തിലേക്ക് നടക്കുന്ന
രണ്ടു കഴുതകള്‍.
